Անուշիկ Նիկողոսյան
«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիր, Ավագ դպրոց
Կենսաբանությունը բնագիտության ճյուղ է, որն ուսումնասիրում է կենդանի մարմինները և դրանց փոխազդեցությունը շրջապատի հետ։ Բառը սկզբում օգտագործվել է ֆրանսիացի բնագետ Ժան Պապթիսթ Լամարքի կողմից։ Այն ուսումնասիրում է կենսաբանության գիտության կառուցվածքը, գործառույթը, զարգացումը, սկզբնաղբյուրը, էվոլյուցիան, բաշխումը և դասակարգումն առարկաների կյանքում։ Հինգ սկզբունքներ միավորվելով կազմում են ժամանակակից կենսաբանության հիմնաքարը. բջջային տեսութուն, էվոլյուցիա, գենի տեսություն, եռանդ և հոմեոստազ։
Կենսաբանությունը ինչպես զատ գիտնական ճյուղ զարգացավ 19-րդ դարում, երբ գիտնականները հայտնաբերեցին, որ մարմիններ բաժանվում են հիմնական բնութագրերով։ Հիմա օգտագործման կանոնի չափօրինակ թեմա է աշխարհի վարժարաններում և համալսարաններում, և ամեն տարի մոտ մեկ միլիոն հոդված է հրատարակվում կենսաբանական և դեղի ամսագիրներում։
Կենսաբանության մասնագիտացած առարկաները ավանդույթորեն խմբավորված են մարմինի ուսումնասիրման տիպով. բուսաբանություն, բույսի մասնագիտությունը. կենդանաբանություն, կենդանիների մասնագիտությունը. մանրակենսաբանություն, բջջային մարմինների մասնագիտությունը։